In een serie blogs neemt Miel Horsten, Group Regional Director bij ALD International, je mee in zijn ervaringen als EV-rijder. Maak kennis met de dagelijkse praktijk van het gebruik van een EV in zijn internationale werkterrein.
Want is het rijden met een EV nu zo anders? En vraagt het een andere mindset? Miel laat je zien hoe hij en zijn Audi e-Tron één werden.
Blog 1: Omgaan met relevante en irrelevante vragen aan een EV-rijder
Het zal in de herfst van 2018 zijn geweest, op het Belgische Renta-evenement, dat ik uiteindelijk besloot om over te stappen van een traditionele brandstofauto naar een prachtige, ultramoderne Audi e-Tron. Om eerlijk te zijn had het minder met leadership by example te maken, dan de meesten zullen denken. Mijn motivatie om elektrisch te gaan rijden had twee redenen. Ten eerste weigerde mijn 11-jarige zoon nog langer in een ‘CO2-uitstootmachine’ te stappen. Ten tweede mijn eigen nieuwsgierigheid: om de uitdagingen en kansen te begrijpen, die deze nieuwe wereld zou brengen voor onze klanten en voor ons bedrijf.
Hoewel ik denk dat ik een vrij normaal leven leid, is mijn mobiliteitsgedrag niet bepaald EV-terrein. Terwijl mijn eerste woon-werkverkeer de driehoek kent tussen mijn geboorteplaats Hoogstraten, mijn kantoorlocatie in Brussel en de woonplaats van mijn kinderen aan de Belgische Kust, liepen de dingen al vrij snel uit de hand. Allereerst werd ik aangesteld in een Benelux-positie, waardoor ik regelmatig naar ook naar Amsterdam en Luxemburg reisde. En in 2020 ben ik uiteindelijk naar Parijs verhuisd voor mijn volgende stop in mijn carrière.
Tweeëntwintig maanden later voltooiden mijn EV en ik een roadtrip van 100.000 kilometer door België, Nederland, Frankrijk en Luxemburg, wat resulteerde in ongeveer 500 laadsessies in vier verschillende landen en ongeveer 28.700 kWh aan energieverbruik.
Nieuwe generatie EV's zijn topkwaliteit
In de afgelopen 22 maanden zijn mijn auto en ik echte soulmates geworden, die een wederzijds begrip voor elkaar ontwikkelden… denk ik. Ik leerde mijn rijstijl aan te passen, leerde hoe de buitentemperatuur onze actieradius beïnvloedt en bovenal leerde ik alles over vooruitplannen. Ik geef toe dat ik in de beginperiode een paar keer in mijn auto sliep vanwege wanhopig trage laadstations, maar dit ongemak werd meer dan gecompenseerd door een sterke afname van snelheidsovertredingen door een meer gedisciplineerde rijstijl. Geen verrassingen aan de zijde van de auto. Na 100.000 km voelt het nog steeds alsof de auto net door de dealer is afgeleverd… gloednieuw. Net als de EV's die zijn gebouwd door Tesla, Polestar, Ford, BMW en andere fabrikanten, is de nieuwe generatie EV’s van topkwaliteit en zijn het geweldige rijmachines. Zoals Lindsey Buckingham vroeger zong: “Nooit meer terug.” Waarschijnlijk ;-)
De belangrijkste verrassing voor mij kwam echter door de hoeveelheid gesprekken en vragen die de EV-wereld oproept. Natuurlijk ben ik eraan gewend geraakt dat gelovigen en niet-gelovigen op LinkedIn feiten en fictie combineren om hun gepolariseerde standpunten of commerciële agenda te ondersteunen in plaats van echte inhoud te leveren. Tegenwoordig lijkt LinkedIn meer een commercieel reclamebord dan de netwerktool, die ooit werd ontwikkeld om zijn gebruikers productiever en succesvoller te maken. Maar ik was vooral verrast door het aantal irrelevante vragen die ik in de ‘echte’, sociale wereld kreeg.
De meest gestelde vragen
De nummer 1 vraag, en de makkelijkste manier om een traditionele rijder te herkennen, is natuurlijk “Hoe ver kom je met die auto?”. Persoonlijk denk ik dat de bereik-discussie meestal niet relevant is. Niemand vraagt je naar de tankinhoud van een diesel- of benzineauto en hoe ver je daarmee komt, want het duurt maar een paar minuten om hem vol te gooien. De juiste vraag is natuurlijk de laadsnelheid. "Hoe snel kun je je auto opladen?" zou voor mij de relevante vraag zijn. Want zolang die tijd gelimiteerd is, maakt het bereik niet echt uit. Oh, en wij EV-rijders 'tanken' meestal niet volledig vol, we rekenen uit wat we nodig hebben, afhankelijk van de laadkosten en onze agenda, in plaats van vol naar leeg en weer terug te gaan.
Uitgerust met virtuele buitenspiegels triggert natuurlijk de "Kun je daaraan wennen?" vraag. Ik neem aan dat ik, in een tijd van digitale transformatie, in grote problemen zou komen als ik de hoek van mijn hoofd niet drie graden naar beneden zou kunnen kantelen om me aan te passen aan de schermen in mijn deuren. Dus ja, ze zijn een geweldige uitvinding, vooral 's nachts en ook de dode hoek is voorgoed verdwenen.
Maar de lijst met vragen is erg lang: "Heb je ooit een lege batterij gehad?" – Ja, natuurlijk! Maar ‘living on the edge’ past bij mij en ik heb ook elk jaar wel een lege brandstoftank. "Heeft iemand geprobeerd uw kabel te stelen of los te koppelen?" – Nee, de kabel vergrendelt zichzelf, weet je. "Heeft iemand ooit op je kabel geplast?" - Nee, ik denk dat wij jongens al heel vroeg leren om elektrische draden te vermijden. "Heb je een specifieke verzekering nodig?" – Waarom zou ik? "Hoe ga je op wintersport?" – ik leen een auto van een vriend. "Kun je met die auto naar Parijs komen?" – Tot nog toe wel… behalve die ene keer waardoor ik het lachertje van mijn collega's werd.
Maar om de een of andere reden worden de drie belangrijkste vragen, die mensen zichzelf zouden moeten stellen over elektrische auto’s, maar zelden gesteld. Daarom zal ik de komende tijd proberen de volgende drie vragen te stellen en te beantwoorden:
1) Wat zijn de werkelijke kosten voor het opladen van een elektrische auto? - Nee, elektriciteit is helaas niet gratis.
2) Zullen we een infrastructurele ramp tegemoet gaan? - Helaas denk ik van wel.
3) Wat betekent de EV in termen van het energie-ecosysteem? - Voel je vrij om hierin in te springen…
Dus ‘stay tuned’ – dit wordt vervolgd…